Santiago Magic!

5 juli 2012 - Wageningen, Nederland

Vanuit een warm Wagenings nestje - met wat vertraging - éen allerlaatste blog... want ik ben alweer thuis!

I ♥ Galicia

Eigenlijk was de laatste week van m'n trip een waar feestje. Het is niet de euforie van het behalen van m'n doel en het thuiskomen, het is écht waar: Galicie is fantastisch! Het Spaanse binnenland is koel, bergachtig, mysterieus keltisch (met een eigen onverstaanbare taal die meer op Italiaans/Portugees lijkt dan op Spaans, wat op zich niet uitmaakt want dat versta ik ook nog steeds niet) en vooral ontzettend mooi. Alle ingredienten voor het 'djeez-ik-ben-de-eerste-fietser-in-Lord-of-the-Rings!' gevoel. Nadeel is wel dat het er erg koud kan zijn, en regenachtig (lees: natte zemen in de ochtend en ijskoude vingers in de afdalingen...). Of zoals mijn spaanse fietsmaat zei: "in Galicia, anything can happen!". En hij had gelijk.

Vanaf Léon komen de verschillende 'Camino-routes' meer en meer samen, en dat merk je! Meer spaanse, nederlandse en duitse fietsers, en dus meer gezelligheid: samen uit eten, borrelen, ervaringen uitwisselen etc. Zo heb ik beide voetbalwedstrijden met een horde spanjaarden in de kroeg gekeken, met tussendoor de nodige discussie over andere triviale zaken (waarom spaanse mannen hun benen scheren is nog steeds onopgehelderd). Gelukkig was het ze vrij snel duidelijk dat ik niet Portugees c.q. Italiaans was....

Santiago

Bij aankomst in Santiago op zaterdag was het - hoe ironisch - bewolkt en regenachtig, net als bij mijn vertrek uit Utrecht. Maar toen ik het plein voor de Kathedraal opzocht begon de zon te schijnen en werd het een warm welkom. Uiteindelijk heb ik daar drie (!) uur gezeten, en continu kwamen er mensen voorbij die ik kende. Zodat mijn duitse fietsmaatje opmerkte 'you really seem to know éveryone on the Camino!'. En zo voelde het ook! Het was een fantastisch weerzien met hilarische voetbalkijk-spanjaarden, leuke nederlandse-racefiets-meiden (c.q. borrelbuddy's), mijn lieve spaanse fietsmaat/-gids en zijn gezelschap en het obese spaanse fietsteam dat mij bovenop een berg had onthaald alsof ik de Tour-de-France had gewonnen (inclusief oncharmante foto). Er werd op mijn benen geklopt en in m'n wangen geknepen (en af en toe 'loco, loco' gezegd, wat ik inmiddels wél versta), en iedereen was ontzettend trots - vooral op elkaar - en blij over het behaalde doel: de ultieme aankomst-sfeer.

Vervolgens wisten mijn duitse fietsmaatje en ik met onze marketing-skills een kamer pal in het centrum te regelen voor €25, dankzij haar duits en mijn handschrift. De eigenaresse had wat nieuwe bordjes nodig om haar kamers aan te prijzen :) het hostal bood ook een wasmachine, en bij gebrek aan een schone/droge draad aan ons lijf danwel in onze fietstas hebben we ons in bikini gehesen en werkelijk álles aan de wasman meegegeven, tot vermaak van de andere toeristen. De volgende ochtend konden we voor het éérst (onze roes) úitslapen in Spanje!

Het einde van de wereld"

Tijdens mijn reis heb ik een aantal keer getwijfeld of ik na Santiago nog door zou rijden naar 'Cabo Finisterre', wat vroeger werd aangezien voor het einde van de wereld. Op een tapas-festival in Burgos had ik al een paar spanjaarden gesproken die eigenlijk heel terecht opmerkten 'als je van zó ver gekomen bent, móet je er wel heen!'. En ze hadden gelijk.

Na anderhalve dag fietsen (klimmen) door eucalyptusbos (voor een continu sauna-gevoel in je synthetische fietspak) én op z'n spaans voetbal kijken (gewoon héél hard met spaans accent alombekende liedjes meebrullen, tapas eten, Martini drinken en rotzooi maken) was het heerlijk om even aan de kust te zijn.

En 's avonds hebben we (mijn duitse fietsmaatje en ik) ons aangesloten bij het 'ritueel' op de kaap: een allerlaatste klim om op de Cabo de zonsondergang te zien en oude kleren te verbanden (kapper Victor vroeg nog of ik m'n haar voor dat doel mee wilde nemen, maar dat leek me niet zo fris). Het was een bizarre, emotionele en mooie avond met téveel rode wijn, tit-cheese (lokale kaas in de vorm van een borstje, no shit!) en gitaarmuziek (je kan heel veel instant hilarische liedjes maken over de Camino). Hierna volgde het spannendste fietstochtje van de hele trip: aangeschoten, midden in de mistige nacht, bij de schittering van maan in de zee, met een enkel fietslampje en 60km/uur de Cabo af. Maar wat was het mooi!

En toen...

...was het tijd om de fiets in te leveren en het vliegtuig naar huis te pakken! Enerzijds ontzettend jammer dat het afgelopen is, anderzijds ook wel weer fijn om thuis te zijn en van de rest van de zomer te gaan genieten :)

En het is waar: de ervaringen en het Camino-gevoel neemt niemand me meer af. Dat laatste klinkt wellicht een beetje zweverig maar is echt waar: je bent toch met een horde mensen van allerlei pluimage, achtergrond, status, leeftijd en komaf op weg naar een gemeenschappelijk doel, slaapt naast elkaar in dezelfde albergue en deelt ervaringen. En die eerdergenoemde verschillen blijken dan ineens niet meer zo belangrijk (goed, de verschillen in persoonlijke hygiene en af en toe een taalbarriere daargelaten...). Het maakt dat je in contact komt met mensen die je anders nooit zou spreken, en de Camino is daarmee toch een enorm leerzame en bijzondere tocht.

Tsja, en natuurlijk ga ik ook gewoon Spanje missen. Zúcht! Waar de sinaasappels zoveel zoeter zijn, op Julio Iglesias gelijkende mannen ongevraagd je koffie betalen op het terras, iedereen langs de weg je met 'Venga, venga!' aanmoedigt (hoewel dit wellicht een beetje gek zou zijn op weg naar de Appie in Utrecht) en zelfs de pastoor zó enthousiast toetert dat je bijna de berm inrijdt. Gelukkig is het nu in Nederland mooier weer dan in Galicie!

Goed, op naar de volgende tocht!

Andere behaalde doelen

Diverse snelheidsovertredingen gemaakt op de autoweg :) (tip: als er in Spanje 50/40/20km aangegeven word, is dat meestal niet voor niets...)

Een auto ingehaald (ik sluit niet helemaal uit dat het een gecamoufleerd spaans invalide wagentje was, maar toch)

62.1km/uur (met een bepakte fiets geeft dat een behoorlijk achtbaan-gevoel)

Bagage weegmoment: <15 kg incl. tent (mijn franse bijnaam 'le petite bagage' was best heel erg toepasselijk)

Oh, en natuurlijk: tegen de 3000km (kaartlezen blijft niet m'n sterkste punt) gefietst in 32 dagen!

Maak je reisblog advertentievrij
Ontdek de voordelen van Reislogger Plus.
reislogger.nl/upgrade

Foto’s

16 Reacties

  1. Harm:
    5 juli 2012
    Welkom thuis zusje :)
  2. Carlijn:
    5 juli 2012
    Trots!
  3. Myrthe:
    5 juli 2012
    Wat een topprestatie, en wat een geweldige verhalen van je!!
    Welkom thuis!!
  4. Evelien:
    5 juli 2012
    Held! :D
  5. Iris:
    5 juli 2012
    Heleentje, wat een heerlijk, mooi, gezellig en stoer verhaal!! Super goed gedaan, en wat moeten die laatste dagen ook genieten zijn geweest! Benieuwd ook naar de live versie :)
    X
  6. Anke:
    5 juli 2012
    62 km/uur DAMN! Thrillseeker ;-)
    Wat en fantastische, epische reis heb jij achter de rug....jaloers! Alhoewel het hele fiets gebeuren dit jaloerse gevoel welk een beetje dempt ;-) . Geniet van de treedt van de 'zomer'. X
  7. Rita:
    5 juli 2012
    Geweldig dat je weer heelhuids thuis bent! Dat wordt afkicken en weer wennen aan het normale ritme van alle dag.Hier in nederland mag je geen 60 + km fietsen en niet op de snelweg fietsen ,denk er om hoor.
    Ik neem mijn pet ( als ik er een van Jurrien mag lenen) voor je af.dit neemt niemand ooit nog van je af. Groetjes uit Haarlem
  8. Martine:
    5 juli 2012
    KNAP! Ik ben trots op je! Vertel me snel alles!! xxxx
  9. Lotte:
    6 juli 2012
    Fijn dat je er weer bent! Xx
  10. Lisette:
    6 juli 2012
    Super wijffie! Ben benieuwd naAr alle live stories! Ook heel trots! Goed gedaan! En nu lekker thuis! Zal wel weer ff wennen zijn! ;-) tot snel! Kussen
  11. Margreeth:
    6 juli 2012
    Heleen,
    Gefeliciteerd, kanjer!! Ik lees graag je verhalen, maar wil ze ook wel weer horen, kom je binnenkort vertellen?
  12. Willempie:
    6 juli 2012
    Knappert..............lange stilte..................KNAPPERT

    En heul veul respect hoor...
  13. Chiara:
    6 juli 2012
    Ontroerd van je verhalen en super trots! Ik hoop je snel weer te zien lieve meid! xxx
  14. Simone:
    7 juli 2012
    Well done, Heleen! En welcome home (mijn Engels is beter dan mijn Spaans ;))! Wat een superervaring ben jij rijker. Daar moet op gedronken worden! Ik zal er vanavond al eentje (of meer) op je drinken en dan doen we dat snel een keertje samen. Dikke knuffel! x
  15. Karlijn:
    8 juli 2012
    Wauwie Heleentje, trots op jou! Heb genoten van je verhalen! Hoop wel dat je wat tit-cheese hebt meegenomen :) Tot snel! xx
  16. Janne:
    10 juli 2012
    Vette shit Heleen! Trots mag je zijn op jezelf met deze prestatie! Jammer dat het alweer voorbij is. Bedankt voor je leuke verhalen.
    Liefs